Co medo nas mans

Neste novo libro de Ferreiro, o seu primeiro conxunto de relatos, atopará o lector case todo o acervo narrativo tradicional: ánimas en pena, o lobo, encantos, serpes, a estadea, nunhas historias contadas co sabor inxenuo e marabillado dos contos referidos a carón do lume nas lareiras aldeanas.Dunha maneira case insensible, con esa naturalidade de quen está a describir algo moi seu, Ferreiro métenos na vida de aldea, no seu máis puro quefacer cotián, en historias que discorren sen alardes, coa suavidade da auga do río no remanso, antes de precipitarse no rodicio do muíño, como tamén a horizontalidade narrativa se precipitará finalmente nun cadoiro inesperado por máis esperado que o tivésemos.Co medo nas mans trae a nós un mundo que xa morreu, un mundo que os novos, para coñecelo, terán que llo buscar ós libros. Ferreiro coñoceuno, e viviuno, por iso hai tanta verdade nos seus relatos, aínda que non todos os contos pertenzan á tradición popular. Especialmente dous deles, lévannos a outros mundos distintos.  O medieval en A morte de Orlando, unha das historias máis suxerentes desta entrega. E o mundo dos robots, dos centros de investigación espacial, en A estraña historia de Dolores, un relato inquietante, que  por veces nos trae lembranzas do cine.